Wysokość swobodnego upadku (h) - największa odległość pionowa pomiędzy wyraźnie określoną powierzchnią podparcia ciała a znajdującą się niżej powierzchnią, na którą ono spada. Wyraźnie określoną powierzchnią podparcia ciała może być każda nieruchoma powierzchnia, do której dostęp jest wolny np. podest, drabinka, rampa.
Krytyczna wysokość upadku (HC) - zapewnia bezpieczeństwo upadku z danej wysokości; jest górną granicą wszystkich wysokości swobodnego upadku, dla których pokrycie nawierzchnią zapewnia zadowalający poziom amortyzacji uderzenia.
Obszar upadku (I) - powierzchnia na którą może upaść użytkownik.